maandag, augustus 07, 2006

Yogyakarta


Na het afscheid van de familie in Cimahi, zijn we met de trein afgereisd naar Yogya.
In de Prawirotamanwijk hebben we een prima guesthouse gevonden (terimah kasih paps&mams). Bij het guesthouse hebben we een paar vrijwilligers van Flowgi ontmoet. Triyono (Tri) is de coördinator van de meeste Flowgi-activiteiten, Fai is onze chauffeur en steun en toeverlaat dezer dagen en staat ons samen met Agus bij, tijdens onze bezoeken aan verschillende basisscholen in de omgeving.

De stad heeft de draad inmiddels weer opgepakt en het dagelijks leven begint weer vorm te krijgen nu ook de scholen zijn begonnen. De toerist die het niet wil zien, kan zonder veel moeite voorbijgaan aan de bergjes puin die je overal tegenkomt en je stilzwijgend doen herinneren aan de ellende van een paar maanden terug. Kijk je iets beter om je heen en neem je een afslag, dan zie je dat er ook in de stad veel schade is. Scheuren in vloeren, muren die geheel of deels zijn ingestort en veel mensen die zo goed en kwaad als het gaat bezig zijn met herstelwerkzaamheden aan huizen en bedrijven.
Nog steeds wonen er mensen in tenten, zonder dat de puin om hen heen is opgeruimd. Zo'n 50 meter van ons guesthouse vandaan komen we de resten van een kleine basisschool tegen. De kinderen krijgen les in een noodtent die door 'the people of Japan' is geschonken. Op houten platen staan waarschuwingen geschilderd, zodat kinderen niet op gevaarlijke plekken gaan spelen.

We stonden vandaag bijtijds op, zodat we met Fai en Agus langs een paar scholen konden gaan, waaronder de SD Banjardadap, en om vast wat buitenspeelgoed te kopen voor een paar scholen.
De scholen die we zien zijn er slecht aan toe. Soms kunnen er nog muren worden gered en dat scheelt weer geld. Bij een andere school staat er niets meer overeind. Overal zien we de tenten waar de kinderen les in krijgen en de leerkrachten hun werk zo goed mogelijk proberen te doen. Afhankelijk van de kwaliteit van een tent en het tijdstip van de dag, is het uit te houden voor de kinderen met deze warmte.
We filmen veel en maken foto's; het voelt een beetje onwerkelijk moet ik toegeven. We komen onderweg langs het ziekenhuis waar niet zo heel lang geleden de doden op de parkeerplaats lagen. Nu is daar niets meer van te zien. Life goes on.......

De hulp van de overheid hier, komt maar langzaam op gang. De tenten konden worden opgehaald bij een distributiepunt en soldaten hebben de eerste dagen na de aardbeving geholpen met puinruimen. Bij de ene school een paar dagen, bij een andere school slechts een halve dag. We zien bij een school dan ook een medewerker de gebroken stoelen en tafels op een hoop gooien, zonder dat hij zelf idee lijkt te hebben wanneer de puinhoop weg kan worden gehaald.
Als meester van een goed draaiende school met zoveel middelen vind ik het verschrikkelijk om te zien.

Er wordt voortdurend door Flowgi gekeken welke hulp er nodig is. Aangezien coördinatie van hulporganisaties moeizaam gaat is dat hard nodig. De scholen vragen om lesboeken voor het tweede semester, schooluniformen en schoenen voor de kinderen, een wereldkaart en speelmateriaal voor de kinderen. Daarnaast is het bouwen van een nieuwe school natuurlijk van groot belang. Ook Flowgi gaat zich met deze lange termijn problematiek bezighouden zo begrijpen wij hier. Wij zullen ons in eerste instantie richten op de hulpvragen voor de korte termijn. Zondag gaan we naar een school om een 'Funday' te organiseren. Gewoon een leuke dag met zoveel mogelijk kinderen.

In het zwembad probeer ik de indrukken van de dag deels weg te spoelen in het zwembad en overdenk ik tegelijkertijd wat we allemaal hebben gezien vandaag.

En wat houdt Nederland onder andere bezig; de discussie over de spellingsregels in het Groene boekje.......? Het zal wel.

Morgen bezoeken we nog een school en misschien ook weeshuis Ghifari bij de berg Merapi.
We houden jullie op de hoogte.

En...bedankt voor de comments. Leuk om te zien dat we 'gevolgd' worden.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Michael en Amis,

Fijn om te lezen dat alles goed gaat en dat jullie al verenigd zijn met onze Flowgi staf.

We wensen jullie veel succes met alles wat jullie gaan ondernemen voor de kinderen.

We volgen jullie op de voet.

Groet Wayan Kees Komang en kids

Anoniem zei

Ha Amis en Michael,
wat kunnen jullie "beeldend"schrijven over wat jullie onderweg zien en beleven!
Wij(mijn kinderen Merel en Len en ik) hebben bij Kees het voorstel gedropt om speelgoed in te zamelen voor scholen in het getroffen gebied om de kinderen wat afleiding te geven. wat goed om te lezen dat er al buitenspeelgoed verschafr wordt!
Succes, ik kijk elke dag even of er al nieuws over jullie activiteiten te lezen is, veel succes! Groeten Karin Schuitevoerder

Anoniem zei

Ondertussen in Nederland. Een HAVO boekenpakket exclusief atlas en woordenboeken kost € 382,50. (Net aangeschaft voor Roos) Wat zou je daar in Indonesië wel niet aan lesmateriaal voor kunnen kopen! Genoeg voor een hele klas waarschijnlijk. Een wereld van verschil nietwaar?
Kus,
Hélène