Zondag 9 Juli, 14.00u: Yogya Picknick, Westerpark

Vorig jaar organiseerden we een grote rommelmarkt op school en haalden zo veel geld binnen voor de tsunami-slachtoffers in Khao Lak. Dit jaar staat onze trip los van school, dus bedachten we iets anders om toch de aandacht te vestigen op ons plan.


Ik hoefde er geen grootse happening van maken, maar wilde het verbinden met de gedachte dat het goed is om soms even stil te staan bij wat wij allemaal niet hebben en vooral wie we hebben. Zo kwam ik na een brainstorm met Taco op het idee van de picknick. Een combinatie van gewoon relaxed samenzijn en de actie in het kader van onze reis naar Indonesië.

Zelf hebben we al geld apart gezet om zo goed mogelijk te kunnen helpen, maar hopelijk levert de picknick ook nog iets op. Elske, goede vriendin van Amis, is dan helaas alweer in Bangkok, maar zij heeft stilletjes haar bijdrage al bij ons achtergelaten. Daarnaast kregen we via de mail inmiddels een paar leuke reacties van mensen die zeker komen, of laten weten dat ze het in ieder geval een goed plan vinden. Goed om dat soort feedback te krijgen, want ik blijf een slechte fundraiser. Heb respect voor mensen die dat zo vol overtuiging en soms schijnbaar moeiteloos lijken te kunnen.

Vandaag maakte ik met Amis het plan duidelijker en besloten we de picknick in het Westerpark te houden. Zondag 9 juli hopen wij daar met veel vrienden en familie, vanaf 14.00u, lekker te eten, drinken en geld in te zamelen. Later die dag staan twee voetbalnaties in Duitsland tegenover elkaar in de finale van het wereldkampioenschap, maar eerst is er de picknick.

FLOW

The wheels are in motion.
We hebben contact gezocht met de stichting 'Flowgi'.

Vandaag kreeg ik een reactie via email van de voorzitter van de stichting met de uitnodiging om eens nader kennis te maken. In principe stond hij positief tegenover ons idee om bij één van de projecten van de stichting te komen helpen. Hij gaf wel aan dat de reguliere projecten vanwege de aardbeving momenteel stil liggen; alle hulp gaat nu eerst uit naar de mensen die het ernstigst zijn getroffen.

Flowgi staat volgens de website (http://flowgi.org/nl/) voor:

F=funny L=love O=our W=wonderful G=given I=ideas.

"gedreven door onze naastenliefde, met onze wonderbaarlijke ervaringen, geven we vorm aan onze ideeen op een spontane wijze".

Morgen maar eens telefonisch contact zoeken om te zien of we een afspraak kunnen maken.


Ondertussen heb ik het ook makkelijker met steeds meer mensen over ons voornemen.
Op school met collegae, over de mail met familie en gewoon in gesprek met mensen als we het hebben over vakantie vieren. De reacties zijn allemaal positief.
Zus Hélène kwam al even snel langs bij m'n blog en claimde de eer om als eerste een comment toe te voegen.

Ik voel de flow langzaam opborrelen en weet dat ik iets aan het doen ben wat klopt.

Nu alleen nog wereldkampioen worden en de wereld ziet er weer een heel stuk fleuriger uit.

Doe-het-zelvers

Nu ik zo bezig ben met onze trip naar Indonesië surf ik langs verschillende websites van allerlei stichtingen die hun steentje bijdragen aan ontwikkelingshulp. Het blijft me verbazen hoeveel mensen hun eigen project hebben opgezet. De één betaalt schoolgeld voor een aantal kinderen, een ander bouwt weeshuizen en weer een ander vangt straatkinderen op in een uithoek van de wereld die door iedereen vergeten lijkt.

Ik herinner me een artikel uit het tijdschrift IS waarin ik las over de opkomst van dergelijke particuliere initiatieven. De essay 'Leve de doe-het-zelvers' lees ik vanavond nog eens.
Mensen reizen, zijn betrokken bij misstanden in de samenleving en geven direct het geld aan een goed doel naar eigen keuze. Er wordt niets besloten in een vergadering, er bestaan geen statuten en er hoeft geen verantwoording afgelegd te worden aan de achterban.
De website
http://ontwikkelingssamenwerking-doehetzelfhulp.startpagina.nl/ laat er geen misverstand over bestaan: Er zijn er meer die denken zoals ik.

In mijn hoofd heeft zich echter wel al sinds vorig jaar de volgende vraag genesteld:
"Als iedereen op eigen houtje goeie dingen doet, zijn we dan wel efficiënt bezig met z'n allen?"
Het antwoord heb ik niet, maar ik lift daarom met mijn eigen plannen graag mee met een stichting die al veel werk heeft verzet. Zo zal het dit jaar in Indonesië ook gaan. Contact zoeken met stichtingen en kijken op welke manier wij kunnen helpen.

Het is belangrijk om veel mensen te laten weten wat we van plan zijn.Ik kan soms terughoudend zijn, bij voorbaat bang om teleurgesteld te worden door mensen om me heen, maar die terughoudendheid blijkt ook regelmatig onterecht. Laatst kletste ik bijvoorbeeld in de kroeg met een meisje dat ik via via kende en zij bood spontaan hulp aan als er iets gedaan moest worden voor de trip naar Java. Stiekem hoop ik dat veel kennissen en vrienden allemaal op hun eigen manier een bijdrage zullen leveren aan ons kleine project. En hoe ze dat doen, dat maakt me eigenlijk niet meer uit.

Indonesië 2006


Kiezen of delen?

Met de ervaringen in Thailand nog vers in het geheugen ga ik deze zomer naar Indonesië.
Samen met Amis had ik al bijna besloten om richting Bali te gaan om een weeshuis of school financieel te steunen. Het zou een goede combinatie worden tussen een welverdiende vakantie en het helpen van een ander in het kader van Nam Jai.
Maar om 5.55 u op zaterdagmorgen was er ineens de aardbeving op Java.
Ik was in Génève bij mijn zus op bezoek toen ik het hoorde. Een aardbeving van 6,2 op de schaal van Richter, die Yogyakarta en omgeving kort, maar hard trof. De eerste berichten over dodentallen en daklozen maakten direct de omvang van de ramp duidelijk.
Terug in Nederland zat mijn hoofd vol; wat te doen?

Armoede in Bali is niet vergelijkbaar met de slachtoffers in Yogya. Er is geen weegschaal die naar de ene of de andere kant door zal slaan. Als een collega me een paar dagen later op school vraagt of wij iets gaan doen voor slachtoffers van de aardbeving, twijfel ik nog. Hij zegt mij liever geld te geven dan dat hij het doneert op Giro 555. Ik denk dat er meer mensen zijn die denken zoals hij. Zijn reactie zorgt er onder andere voor dat we beslissen om ons te richten op Yogyakarta.

Actie Batik Project Khao Lak

We organiseerden op de school waar Michael werkte een grote rommelmarkt met hulp van de kinderen en haalden veel geld opDaarnaast was de leverancier van schoolspullen, Heutink, bereid om schoolspullen te doneren die we naar een school in het rampgebied konden brengen. Vrienden en familie die hoorden van ons voornemen deden tot slot ook een duit in het zakje en zo waren wij in staat om ons plan ook echt uit te voeren.

Via een vriendin in Bangkok hadden we contact opgenomen met een organisatie die al liefdadigheidswerk in Thailand deed; We Love Thailand (zie 'Links'). Zij stelden voor dat we naar het plaatsje Khao Lak, in de provincie Phang Nga, zouden komen waar de tsunami veel schade had aangericht.Veel doden en gewonden, de hele gemeenschap ontregeld. Vissers waren boten verloren, of durfden de zee niet meer op. Vrouwen die tot dan toe veel thuis hadden gezeten moesten aan het werk en een vak leren om geld te verdienen. Tijdens ons bezoek aan Khao Lak ontmoetten we een vrouw die een Batik Project wilde opzetten met andere vrouwen uit het dorp. Door onze bijdrage kon haar project worden uitgevoerd. Ongeveer 20 mensen uit het dorp hebben nu weer werk en kans op een betere toekomst.

De schoolspullen die we ook nog bij ons hadden brachten we naar een school in dezelfde regio. Schriften, potloden, gummen en linialen lieten we achter bij kinderen die ons heel met een 'wai' bedankten. Vreemd om als zo als weldoener een school te bezoeken, maar terugkijkend blij dat we het gedaan hebben.

Na deze ervaring heb ik me voorgenomen om ieder jaar tijdens de vakantie mijn kleine bijdrage te leveren aan het helpen van een ander. Ik heb zoveel mogelijkheden en wil daar gebruik van maken.






Lees hier de update vanuit Thailand:

Batik Project Update
February 28, 2006

In mid-2005, a livelihood project was identified by “We Love Thailand” in Baan Bang Kaya community in Phang Nga province which was in need of funding. At that time, a group of local villagers had set up production of Batik products in temporary facilities. The Batik project was looking for funding to construct a new, permanent building nearby and to purchase equipment and supplies to expand their production. Total cost of the project was estimated to be approximately 200,000 baht. With this support, the project would be able to construct new facilities (their temporary facilities needed to be returned to the community as soon as possible) and increase the quality and amount of their products. This would all subsequently improve the quality of life for the families of those who work in the shop.

In September 2005, “We Love Thailand” received a donation of 100,000 baht (approx. 2,000 Euros) from a school in The Netherlands to be used to fund the Batik livelihood project (which is a freedom project under the “Seed of Love” program within “We Love Thailand”). Construction began on the new building shortly after the funding was received. This new building was built just opposite from the previous, temporary building. In addition to construction of the new facilities, funds were also used to purchase equipment and other necessary supplies to improve and increase production.
Villagers were able to begin working in the new building in October 2005. There are currently 15 – 20 people who have been trained and are working regularly at the project. Since beginning work in the new facilities, the project has seen great success. The products are selling very well. Regular customers include businesses, resorts, and individuals in Phang Nga and Krabi provinces in the south, as well as Bangkok.

Nam Jai (English version)

The natural disaster in Asia has shocked the world. No different from many others, we want to contribute more than a small donation. This is why we have set up ‘Nam Jai’.

Literally Nam Jai means ‘water from the heart’. It stands for sincere kindness and helpfulness to others without expecting anything in return. We found this concept, which is very important in Thailand, to be a very suitable name for our project.

Nam Jai

Nam Jai: ‘water of the heart’

Het is nog maar een jaar geleden; De tsunami in Azië. Net als veel andere mensen hadden wij het sterke gevoel dat we zelf wilden helpen. Dat gevoel leidde uiteindelijk tot het project ‘Nam Jai’.

De letterlijke betekenis van het begrip Nam Jai is ‘Water van het hart’. Het verwijst naar oprechte vriendelijkheid en hulpvaardigheid voor anderen, zonder dat er iets tegenover hoeft te staan. Dit in Thailand belangrijke begrip vonden wij daarom een passende naam voor ons project.