Blik vooruit

Met nog een paar weken te gaan richten we onze blik steeds meer op de reis naar Cambodja.

Tot die tijd hebben we nog één fundraiser gepland: Nam Jai yoga!
Het zal de eerste keer worden dat ik aan een yogales deelneem.

In de aanloop naar ons verblijf in Cambodja groeit de nieuwsgierigheid naar het land en zijn geschiedenis. Het boek 'The Lost Executioner', van Nic Dunlop bevredigt deels de behoefte aan informatie. Het geeft een beeld van de oorslogstijd waarin het land lange tijd verkeerde. De schrijver is een fotograaf die lange tijd in Cambodja heeft gewerkt en op zoek ging naar Comrade Duch; een belangrijke persoon binnen de Rode Khmer.

Van een vriendin kregen we een dvd met een korte documentaire over het 'Landmine museum' in Siem Reap. De maker van de documentaire probeert duidelijk probeert te maken wat de gevolgen tot op de dag van vandaag zijn, door de ontelbare mijnen die door het hele land verspreid liggen. Hij brengt Aki Ra in beeld die vroeger als kind zelf de mijnen heeft gelegd langs de grens met Thailand. Diezelfde Aki Ra ruimt nu al jaren mijnen op, om iets goeds te doen voor zijn land en de kinderen die er wonen.

Maak het leuker....

Velen van jullie kunnen het zich wellicht niet voorstellen, maar wij kijken al dagen uit naar post van de Belastingdienst. Nu koninginnedag achter ons ligt en er wat rustiger tijden lijken aan te breken in verband met acties voor onze reis naar Cambodja, is het wachten op een goed bericht.
Het geld dat we vorig jaar hebben opgehaald voor de slachtoffers van de aardbeving in Yogyakarta hopen we deels terug te krijgen van de belasting. Dat geld kunnen we dan dit jaar weer gebruiken in Cambodja. Het zou heel prettig zijn als de belasting het niet alleen makkelijker, maar ook leuker zou kunnen maken.

In het kader van het positieve denken gaan we er voolopig natuurlijk van uit dat het goed komt, want we hebben er tenslotte volgens de regels van de Belastingdienst recht op. Maar tot het geld op de rekening staat juichen we nog niet.

Koninginnedag 2007

Het was een lange dag, maar onvergetelijk!
Kijk hier onder voor de foto's >>>

KDAG2007

Koninginnedag begon dit jaar eigenlijk al op zondagmiddag 29 april.
Samen met een ouder van school rijd ik, nadat we wat dozen hebben afgeleverd, langs de plek die we gereserveerd hebben op de Apollolaan. Ik vind als snel het stukje dat Amis heeft afgeplakt, maar zie ook dat er al verschillende mensen op straat zitten om hun plaats te bewaken. Wat?!? Gaan mensen echt al om 15.00u op straat zitten om verzekerd te zijn van een goede plek? Ik kan het alleen maar eens zijn met de buurtbewoonster die hoofdschuddend langsloopt en zegt:"Het wordt ieder jaar gekker."
Evengoed besluiten wij ook dat we zo snel mogelijk onze spullen klaar gaan zetten en twee uur later staan we met twee volgepakte auto's op de stoep om uit te laden;
Deze toplocatie laten we niet aan onze neus voorbijgaan!
Ook niet als de politie ons een uurtje later sommeert om alles weer in te pakken. Het is trouwens opvallend hoe vaak de politie in Amsterdam Zuid patrouilleert op zo'n avond. Het schijnt dat Watergraafsmeer het die avond met minder agenten moet doen.
Als de avond valt, zetten we de partytent vast op en maken we ons op voor een korte nacht met een paar dekens en een fles wijn. Alleen Elske krijgt een vrijpas om nog een paar uur op bed te gaan liggen.
Om 03.30u rijd ik de auto nog eens de stoep op en richten we onze kraam in. Ditmaal laat de politie ons, onze gang gaan. Het is nog wat koud zo vroeg in de ochtend, maar het werk dat we te doen hebben maakt ons warm.
Als om 04.30 de eerste potentiële klanten de eerste kramen af komen speuren met kleine zaklampen in de hand, zijn wij er klaar voor.

Het wordt een lange, vermoeiende, maar bijzondere dag. De zon laat zich van zijn beste kant zien en de verkoop verloopt heel erg goed. We krijgen hulp van familie en vrienden en niemand hoeft lang te wachten om zijn geld om te ruilen voor een prachtstuk uit onze collectie. Zelfs een hele bijzondere badjas die we in het rek hebben hangen, wordt verkocht voor het niet geringe bedrag van €1,-.
De mensen blijven langs onze kraam schuiven en tussen de spullen snuffelen naar interessante koopjes. Als ik in dreig te storten, vind ik met wat hulp nog wat energie en uiteindelijk besluiten we pas om 18.00 de boel op te ruimen. We zitten dan meer dan 24 uur op dezelfde plek; pffffff......

Terwijl we onze spullen inpakken, komen mensen het grasveld op om overgebleven spullen te scoren. Als het gratis is, worden de stoelen bijna onder je vandaan getrokken zo aan het einde van de dag.

Eenmaal thuis genieten we van een heerlijke Surinaamse afhaalmaaltijd en beginnen we ongeduldig aan een leuke eindklus: het tellen van het geld. We hebben werkelijk geen idee hoeveel we verdiend zullen hebben. Na de lange nacht en blijkt dit werkje nog niet zo eenvoudig, maar met behulp van de rekenmachine komen we uiteindelijk uit op een onverwacht hoog bedrag: €788,16
Later die avond krijg ik sms-jes van twee anderen die ook spullen voor ons verkocht hebben. De stand op de meter kan voor de tweede keer die dag worden bijgewerkt.
Het is overduidelijk: Koninginnedag 2007 was een groot succes voor Nam Jai.

Vandaag ga ik in de berging de spullen sorteren die we nog over hebben, want op 5 mei doen we het nog eens dunnetjes over in Zaandam.