Nam Jai zoekt.....

Het internet is de uitvalsbasis voor een nieuwe zoektocht naar een stichting die we deze zomer kunnen en willen steunen. Het blijkt dit jaar geen eenvoudige klus te zijn. Er zijn veel organisaties actief in Mexico en we zijn er inmiddels achter gekomen dat er heel veel kinderen zijn die hulp hard nodig hebben. Mexico is officieel gezien wellicht geen ontwikkelingsland, maar er is veel armoede en het onderwijs is soms slecht geregeld. Er zijn dan ook behoorlijk veel organisaties die een weeshuis runnen, straatkinderen helpen en proberen om kinderen kans op een betere toekomst te geven.

Vraag is voor ons ook dit jaar waar wij goed kunnen helpen. Steunen we een grote organisatie die de zaken behoorlijk op een rijtje heeft, of richten we ons net als voorgaande jaren op een kleine stichting die zich met hart en ziel inzet, maar over te weinig financiële middelen beschikt? De keuze is heel moeilijk en er valt voor beide opties veel te zeggen.

Wat willen wij bereiken? Die vraag stellen we ons regelmatig. Wat wij doen is slechts een druppel op een gloeiend hete plaat en toch zijn wij er van overtuigd dat onze bijdrage niet zomaar zal verdampen. Onze druppel kan iemand hopelijk de moed en kracht geven om door te gaan met het goede werk dat hij of zij verricht. Onze steun kan een kind blij maken, of hoop geven voor de toekomst. Dat willen wij geloven.

We hebben nog tijd, dus voorlopig hoeven we ons nog niet druk te maken. We weten dat het geld hoe dan ook daar terecht zal komen waar kinderen er van zullen profiteren.

Onvermoede talenten

Het begint toch alweer donker te worden als ik vandaag de school verlaat. Ik check het aanwezigheidsbord, voordat ik het gebouw verlaat en zie dat twee collega's het nog later maken dan ik. Met één van hen raak ik aan de praat en als we op de fiets zitten vraagt ze naar Nam Jai. Wat de plannen zijn voor dit jaar en of we ook weer geld gaan ophalen op verschillende manieren. Na een bescheiden monoloog mijnerzijds vertelt ze dat ze ook van plan is om dit jaar tijdens koninginnedag spullen te gaan verkopen voor Nam Jai!

Ze zit namelijk bij een naaiclubje en leert de fijne kneepjes van het ware Ankergevoel. Daar bedacht ze dat het wel een leuk en goed idee was om met wat creatieve kunstwerken en wat ze nog meer achter haar bed heeft bewaard,voor ons geld te verdienen. Geen groots verhaal, maar gewoon iets dat haar wel een goed idee leek.

Zo'n gesprek kan dan nog zo heerlijk naklinken in mijn hoofd als ik thuis ben. Het doet me achter de computer plaatsnemen en een bericht op het blog zetten. Wil het haar morgen ook nog zeggen, maar ook vanaf hier: DANK JE WEL !

Jammer dat ik zelf niet even langs komen kan tijdens de verkoop op Koninginnedag om even een kijkje te nemen. Hopelijk krijgen we nog wel de foto's te zien.