woensdag, augustus 09, 2006

Ghifari & Mardi Siwi

In Bandung bezochten we al een weeshuis en gisteren gingen we naar Ghifari, vlakbij Gunung Merapi, en Mardi Siwi, een weeshuis hier in Yogya. In Nederland heb ik nog nooit een weeshuis van binnen gezien en kan ik niet eens bedenken of die eigenlijk überhaupt wel bestaan in Amsterdam. Hier zijn weeshuizen niets bijzonders; alleen al in Bandung zijn er 40 weeshuizen die samenwerken met elkaar.
Weeshuis Ghifari.....een oud gebouwtje dat met hulp van Flowgi deels is opgeknapt. De koeien staan iets verderop rustig in de stal. Zij maken het mogelijkdat Ghifari in de toekomst hopelijk voor een eigen bescheiden inkomen kan zorgen. Als wij aankomen blijkt dat de leidinggevende helaas net weg is om gras te halen voor de koeien, die Nederlandse namen hebben gekregen, zoals Kees en Ronald.
We maken wel kennis met een paar kinderen die net terug komen van school in hun nette uniform. Het vormt toch een vreemd contrast met het huis waar ze in wonen.

Na het bezoek aan Ghifari doen we even een stap terug door met z'n allen lekker wat te eten bij het openlucht-restaurant waar Flowgi met de vrijwilligers afgelopen zondag nog is wezen eten. Al snel staan Fai, Agus, Ria, Tri en Amis te zingen met ondersteuning van de lokale Tony Eijk. Het staat allemaal op film, dus iedereen die wil kan zelf over een tijdje zien dat Flowgi veel verborgen talenten in huis heeft.
Na deze ontspanning rijden we naar Mardi Siwi. In een behoorlijk ruim weeshuis wonen 35 kinderen samen. Ze gaan allemaal naar de middelbare school en we maken kennis met de hele club, nadat de bel is gegaan. De leiding heeft het hier goed georganiseerd.

De kinderen zitten recht tegenover ons en kijken in stilte naar de delegatie die ze voor zich zien. Sommige gezichten maken veel indruk op me. Een verlegen blik, een giechelend meisje en de norse blik die na een paar minuten aandacht verandert in een glimlach.

Ik vraag me af wat deze kinderen nou later voor werk willen doen. Ria, die Engels studeert, vertaalt mijn vraag en één voor één staan de kinderen op om zichzelf voor te stellen en antwoord te geven.
Er zijn opvallend veel dokters, verpleegkundigen en leerkrachten in de dop aanwezig in het weeshuis. Eén jongen zegt later professor te willen worden. Niet een wetenschapper die promoveert en als onderzoeker werkt, maar een man die nieuwe dingen uitvindt. In zijn geval dingen die zijn land vooruit zouden helpen.
De dromenjagers wonen blijkbaar niet alleen in Bandung en dat is goed om te horen.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

De dromen en idealen van kinderen: prachtig mooi en inspirerend, waar ook ter wereld. Ben dolblij dat mijn kinderen het in ieder geval nu nog niet bedenken dat accountant ook een heel mooi vak is. En fijn om te lezen dat de kinderen die jullie ontmoeten, en die een zorgeloze jeugd niet is gegund, het vermogen om te dromen niet hebben verloren.

Anoniem zei

lieve Michael en Amis, fijn dat het goed gaat daar en dat iedere cent uit Nederland een mooie en blije bestemming vindt. Dat je een heel weeshuis daar blij kan maken met twee ballen .... terwijl ik (nieuwsgierig geworden of er inderdaad weeshuizen in Amsterdam zijn) hier niet één nog in gebruik zijnd weeshuis weet te googelen. De term weeshuis heeft in Nederland een andere betekenis gekregen: opvanghuis voor mensen die in een sociaal isolement zitten ... Werelden van verschil!
Veel moois, x Joanne