Na een goede vlucht met zo´n 20 paarden in de achterbak zijn we veilig geland in Mexico City alias El DF. Helaas geen eigen beeldschermpjes met bijpassend keuzemenu helaas. Maar ach, je leest dan wel meer en in mijn geval heb ik mijn kennis met betrekking tot mijn edele Canon 400D bijgespijkerd. Op onze eerste dag hier in deze gigantische stad heb ik daar meteen al profijt van gehad. De stad valt overigens op alle fronten mee. We zijn niet gestalked door touristhunters en kunnen goed de weg vinden. Via de Zocalo, het grote plein in het oude centrum, zijn we naar de Basilica de nuestra Senora de Guadalupe gegaan. Met een goed ingestelde camera heb ik daar vanaf bescheiden afstand een paar foto´s gemaakt.
Op één van die foto´s is een man te zien die op zijn knieën het plein voor de Basilica op komt ....schuifelen. Zijn dochtertje loopt naast hem mee, terwijl ze een grote paraplu boven zijn hoofd houdt. De regen komt op dat moment met bakken uit de lucht vallen. Terwijl de man langzaam vooruit komt, zorgt hij er ook voor dat het kaarsje dat hij in zijn hand heeft blijft branden. Ik zie het vlammetje een keer uit gaan, maar onverstoord tovert hij een aansteker uit zijn broekzak tevoorschijn , steekt het kaarsje weer aan en gaat verder richting de ingang. Vlak voordat ze bij de eerste traptrede zijn geeft hij het kaarsje nog even aan zijn dochtertje. Hij bukt zich voorover, rolt haar broekspijpen op zodat ze niet nat worden en legt dan de laatste meters af. Indrukwekkend.
Morgen vertrekken we alweer naar Miacatlan om Casa San Salvador te bezoeken. We checken net de mail van de medewerker van Wereldouders met reisinfo en de uitnodiging om inderdaad morgen al het huis te komen bezoeken. Een vrijwilliger zal ons daar dan rondleiden. De dag daarop sluiten ze het jaar af en worden er optredens gegeven. Ook dan zij we van de partij. Als het lukt zullen we proberen om dan vast een paar foto´s online te plaatsen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Beste Amis en Michael
Het is hoog tijd om weer eens wat van me te laten horen.
Ondanks dat je alle wederwaardigheden van mij breed uitgemeten krijgt en je in geuren en kleuren mijn leven in Cambodja kunt volgen op mijn weblog, neem ik toch even de moeite voor een persoonlijk briefje. Ook als is het vakantietijd, hier gaat het leven gewoon door en neemt de geschiedenis zijn loop. Over drie weken zijn er parlementsverkiezingen en de uitslag kan onverhoeds diep ingrijpen in het lieve leventje.
De grote vakantie op onze Pinokkioschool en die in Acaciadorp begint op 5 juli, een week nadat bij jullie massaal de eerste spijbelaars op Schiphol zijn gesignaleerd. Van files hebben onze kinderen geen last, zij zijn al lang blij als ze in september weer mogen aanschuiven in de klas. Gek hé?
Hoe het met mij gaat? Ik mag niet mopperen. De dagen gaan zomaar open en dicht. Ik doe wat aan lichaamsbeweging, beetje krachttraining op mijn kamer –om rugklachten te voorkomen, fiets een rondje, loop langs het strand of trek baantjes in ons zwembad. En dat allemaal vóór half 8 ’s morgens. Verder ben ik een regelmatige kijker naar BVN: Eén Vandaag, Journaal, Flikken, Keyzer & De Boer Advocaten. Node mis ik in de Nederlandse komkommertijd DWDD en de Tour de France.
Om het EK voetballen te zien had ik de wekker gezet op 01.45 uur maar sliep er drie keer doorheen; Oranje won alles. Tot de kwartfinale. Ik liet me wekken en de manschappen van Van Basten verloren. Mijn schuld! Net als de Russen van Guus Hiddink. Ik keek wéér!
Met de Belastingdienst heb ik mot en er is nog geen oplossing in zicht. Jan van Schendel probeert erachter te komen waarom ze van een kale kip willen plukken, waardoor de kinderen van Kleng Leu er de dupe van dreigen te worden.
Mondol Op’thom loopt goed. Samen met ons dependanceschooltje in Acaciadorp onderwijzen we nu meer dan 480 kinderen. Ik heb goede contacten met Don Bosco, met het oog op de toekomst. Gelukkig laten de sponsors in Nederland en daarbuiten ons niet in de steek.
Het weer. Ondanks dat het regenseizoen hier alweer twee maanden geleden is aangevangen, mogen we niet mopperen. Het is al een paar weken mooi weer met zo nu en dan een plensbui, afgewisseld met enkele dage regen. Afkloppen. Hoe is dat bij jullie?
Mijn motor loopt nog steeds als een naaimachientje. Wat mij op onze pas geopende naaischooltje brengt.
Op automatiseringsgebied ben ik er sprongen op vooruit gegaan met mijn nieuwe iMac. Jammer dat ik je niet kan skypen omdat je zelden on-line bent. Inloggen!
Ik zet er weer een punt achter.
Wees ervan overtuigd dat ik je niet vergeten ben. Bedankt voor je steun en nog een fijne vakantie gewenst.
Hartelijke groet van,
Cees
(Oef, alle links zijn verdwenen...)
Een reactie posten