Een heftige storm vandaag.
De wind raast over het IJ en de schuimspetters springen hoog boven de golven uit. Losliggend bouwmateriaal wordt door de lucht geslingerd en legt het treinverkeer plat. Amsterdammers wordt vandaag afgeraden om zich op straat te begeven als het niet nodig is.
Iedereen dus zo vroeg mogelijk naar huis en ook ik heb nog een heerlijk lange avond voor mezelf.
De gedachten over de reis naar Cambodja komen na het eten dan als vanzelf naar boven.
Ik zet de computer aan en surf vanuit mijn veilige, windstille kamer naar Cambodja en ga weer langs bij de website van COLT; een Nederlandse stichting die als voornaamste taak heeft het runnen van een kindertehuis in Phnom Penh. Ik lees de laatste berichten op de weblog van een vrijwilligster,(http://anniebannie.waarbenjij.nu/), die zonder poespas vertelt over haar tijdelijke leven daar. Indrukwekkend......
Ik merk dat ik de neiging heb om weer te kijken hoeveel weken het nog duurt voordat wij gaan; Is er wel genoeg tijd? Wat kan ik doen met meer tijd? Wat willen we doen met de tijd die we hebben?
Het is oké, vertel ik mezelf om het borrelen te beteugelen voor het slapen gaan. Het versterkt alleen maar mijn wens om ook deze zomer meer te doen dan alleen lekker eten en onderuit gezakt genieten van het lokale biermerk. Eerst maar eens kijken hoe we tickets gaan regelen en dan op zoek naar een goed project. Stap voor stap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten