donderdag, juli 26, 2007

Avondschool















Het schemert al als we voor de tweede keer op bezoek gaan bij Salariin Kampuchea. Areh, onze vertrouwde tuktukdriver van het guesthouse. brengt ons naar het schooltje dat achter een nieubouwcomplex schuilgaat. Zodra we van de weg naar de tempels af gaan, jaagt de tutktuk stofwolken op om ons heen. Voorzichtig ontwijkt Areh de kuilen in de weg en doen wij ons best om niet om te slaan.

Als we bij de laatste bocht aankomen horen we de kinderen van de beginnersklas al braaf hun Engelse woorden oefenen. Sommigen zullen het Khmer nog niet eens voldoende beheersen. Toch beginnen ook zij al met de taal van de toekomst; het Engels.
Wederom valt de goede sfeer op bij de school. Anja en Chai (haar vriend) hebben een mooi schooltje weten op te zetten met de hulp van veel vrijwilligers en eindelijk ook goede leerkrachten.

Vanavond gaat ook het computerlokaal open en mag een aantal van de oudere kinderen proberen om hogere scores te halen tijdens de typlessen. Het gaat er serieus aan toe en ze laten zich niet afleiden door de toeristen die met hun camera binnen komen lopen. Ja, we zijn allebei onder de indruk en laten dat ook weten aan Anja en Anne- Marie. Het geld dat we nog te besteden hadden maken we graag over naar hun rekening.

Als we ze deze blijde boodschap vertellen beginnen ze te stralen van blijdschap; nog meer geld om te kunnen doen wat in dit land zo hard nodig is. Amis geeft de goede raad om vooral verder te gaan met de ontwikkeling van de school en de professionalisering van de leerkrachten. Nadat het educatieve stelsel hier is onderuit gehaald is het hard nodig dat er gewerkt wordt aan een nieuwe generatie Cambodjanen die in ieder geval primair onderwijs heeft genoten.

Terwijl wij nog even napraten met Anja, Anne-Marie en Chai, pikt Areh vanuit de tuktuk een graantje mee van de lessen van de volgende groep studenten.
Hij vindt het heel leuk zegt hij en zou ook graag naar school gaan. Hij moet echter werken bij Baca Villa en het blijft dus voorlopig bij de bijles van een van de andere tuktukrijders.

Langzaam maar zeker lijkt het land evengoed vooruit te gaan. Wij vragen ons soms wel af of de goede weg wordt gekozen, maar gebrek aan initiatieven is er dus in ieder geval niet. Of het nu de grote NGO's zijn, een lokale idealist, zoals Mr Leng, die een groep wezen onder zijn hoede heeft genomen, of de projecten van de buitenlanders.
Het voelt goed dat wij daar met hulp van velen om ons heen aan hebben kunnen bijdragen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Jeueueueuuehhh!!! ik ben blij dat jullie t zo leuk vinden daar en dat ons schooltje zo bevalt. En wij zijn hier nog steeds jaloers!!!! Geniet lekker van Laos en komen jullie snel even langs om alles te vertellen???

Liefs, Ronald & Saskia